کفش های صخره نوردی رابط بین شما و صخره ها هستند و انتخاب کفش نامناسب عملکرد شما را در صخره نوردی تضعیف میکند. این راهنمای خرید کفش صخره نوردی را با این نکته شروع میکنیم که هنگام خرید کفش صخره نوردی باید به ۳ نکته مهم توجه داشت:
تیپ کفش: که باید بر اساس نوع صخره نوردی که میخواهید انجام دهید، از بین تیپ ساده یا صاف، قوس متوسط، و قوس شدید، یکی را انتخاب کنید
امکانات کفش: امکاناتی مثل بند ها، نوار ها، آستر و لاستیک روی عملکرد یک کفش تاثیر میگذارند.
فیت یا دربرگیرندگی مناسب کفش: کفش های صخره نوردی برای داشتن بهترین عملکرد باید کاملاً جذب باشند، البته نه به حدی که باعث درد پا شوند. اگر کفش شما فیت باشد، (دقیقاً اندازه پای شما باشد) میتوانید برای مدت بیشتر و با توان بیشتر صخره نوردی کنید.
تیپ های مختلف کفش صخره نوردی
کفش های صاف (با قوس بسیار کم)
به دلیل راحتی که پا در این تیپ کفش صخره نوردی دارد، میتوانید کل روز آنها را به پا داشته باشید. انگشت های پا در این نوع کفش بصورت صاف بر روی کف قرار میگیرند. کفش های صاف چون راحت ترند، برای صخره نوردان مبتدی انتخاب خیلی خوبی هستند. البته این تیپ برای حرفه ای هایی که برای صعود های مرحله ای طولانی به دنبال کفشی راحت و مناسب کل روز هستند هم میتوانند مناسب باشند.
مزایا:
- راحتی برای کل روز
- اغلب برای حمایت بهتر از پا، دارای لایه میانی زیره با درجه سفتی متوسط رو به بالا و لاستیک ضخیم در قسمت لایه خارجی زیره هستند
- چون ساختار نسبتاً صافی دارند به خوبی در شکاف سنگ ها قرار میگیرند
معایب:
- زیره سفت و ضخیم این تیپ، حساسیت کمتری نسبت به زیره های نازکتر در کفش های قوس متوسط و قوس شدید دارد
- فیتِ آزاد و راحت این تیپ کفش، برای مسیر های دشوار در حالت آویزان مناسب نیست
کفش های قوس متوسط
وجه تمایز این کفش ها، شیب (قوس کم) رو به پایین آنهاست که آنها را برای صعود های فنی مناسب میکند. این کفش های همه کاره از پَسِ مسیر های اسلَب، شکاف نوردی، صعود های چند مرحله ای و مسیر هایی با اُورهنگ کم، بَر می‌آیند.
مزایا:
- قوس این کفش، پا را در وضعیت قوی تری نسبت به کفش های صاف قرار میدهد، که به شما کمک میکند از مسیر های سخت تر صعود کنید
- معمولاً برای حس بهتر و چسبندگی بیشتر، زیره لاستیکی نازکتر و چسبنده تری نسبت به کفش های صاف دارند
- از کفش های قوس شدید راحت تر هستند
معایب:
- طراحی آن ها به اندازه کفش های قوس شدید برای فعالیت های سنگین مناسب نیست. بنابراین، در مسیر هایی با اورهنگ بالا و صعود های چالشی بولدرینگ کارایی کمتری دارد
- راحتی کمتر نسبت به کفش های صاف
- لاستیک با چسبندگی بالاتر و زیره نازکتر سریعتر از لاستیک کفش های صاف فرسوده میشود
کفش های قوس شدید
در این کفش ها پنجه ها به شدت رو به پایین، و کشش روی پاشنه زیاد است تا پای شما را در موقعیتی قدرتمند برای صعود های چالشی قرار دهد. اکثر کفش های این تیپ، شکلی نامتقارن دارند که به سمت شست پا خمیده میشود و قدرت را روی آن متمرکز میکند تا بتواند با دقت بالا روی گیره های کوچک قرار بگیرد. به دلیل فیت جذب و شکل رو به پایین، سنگنوردان معمولاً از کفش های قوس شدید، بیشتر برای صعود ها و مسیر های اسپرت تک مرحله ای در باشگاه استفاده میکنند تا صعود های چند مرحله ای طولانی.
مزایا:
- قوس شدید این کفش ها پای شما را در موقعیتی قدرتمند برای مسیر ها و صعود های اسپرت اُوِرهنگ در باشگاه، و صعود های بولدرینگ قرار میدهد.
- معمولاً برای چسبندگی بیشتر و حس بهتر، لاستیک چسبنده تر و زیره نازکتری نسبت به کفش های صاف دارند
معایب:
- راحتی کمتر نسبت به کفش های صاف و قوس متوسط
- قوس کفش برای قرار گرفتن در شکاف ها و اسمیر کردن، به اندازه کفش های صاف و قوس متوسط مناسب نیست
- لاستیک با چسبندگی بالاتر و زیره نازکتر سریعتر از لاستیک کفش های صاف فرسوده میشود
امکانات کفش صخره نوردی
مکانیزم بسته شدن کفش
بَند: منعطف ترین مکانیزم برای حالت های مختلف است. وقتی پای تان گرم میشود و ورم میکند، یا وقتی در مسیر های پیاده روی هستید میتوانید برای راحتی بیشتر، بند ها را شُل کنید. برای صعود های سخت هم میتوانید بند را در قسمت پنجه و روی پا سفت کنید و عملکرد کفش را ارتقاء دهید.
نوار: با این مکانیزم (که چسب نر و ماده هم نامیده میشود) میتوانید کفش را در نهایت راحتی باز و بسته کنید. این سیستم برای وقتی که میخواهید بین صعود ها در بولدرینگ و صعود سالنی، کفش را بارها از پا در بیاورید و دوباره بپوشید، بهترین گزینه است.
کِش: معمولاً به این سبک کفش، جورابی هم میگویند. این تیپ از یک سیستم کِشی برای در بر گیری پا استفاده میکند که حداکثر حساسیت به سطح زیر پا را فراهم میکند و نسبت به گزینه های دیگر حداقل حجم و وزن را دارد. تمرین با کفش های دارای این سیستم بسیار لذت بخش است چون به دلیل عدم وجود لایه های سفت خارجی و میانی زیره مرسوم در کفش های دیگر، پای شما با قدرت و سرعت بیشتری عمل میکند. عدم وجود بند یا نوار، حجم این کفش ها را کمتر میکند تا حتی در شکاف های باریک هم به خوبی جا بگیرند.
جنس کفش های صخره نوردی
رویه کفش یا از جنس چرم طبیعی است یا مواد مصنوعی. نگهداری از کفش های چرمی (آستر دار و بدون آستر)، مخصوصاً در مورد بوی کفش، از همه انواع دیگر راحت تر است. از طرف دیگر، اغلب کفش های مخصوص کاربری های سنگین از مواد مصنوعی تولید میشوند و همچنین، بسیاری از گیاهخواران و وگان ها نیز مواد مصنوعی را ترجیح می دهند.
چرم بدون آستر: چرم بدون آستر میتواند تا یک سایز کامل افزایش طول داشته باشد. سایزی را انتخاب کنید که انگشتان پایتان فقط انتهای کفش را لمس کند، بطوری که مفاصل انگشتان پا به چرم کفش فشار بیاورد. البته فراموش نکنید که یک کفش کاملاً چرمی احتمالاً رنگ چرم را به پا منتقل میکند.
چرم آستر دار: اگر چرم رویه کفش، آستر دار باشد خاصیت کشسانی کفش به نیم سایز یا حتی کمتر، کاهش پیدا میکند. برخی اوقات تولید کنندگان برای اینکه هزینه ها را پایین نگه دارند، و همچنین، از احتمال باز شدن چرم (افزایش طول چرم) در ناحیه پنجه پا کم کنند، فقط همین بخش را آستر میکنند.
مواد مصنوعی: کفش های مواد مصنوعی زیاد باز نمیشوند و فقط به مرور زمان کمی نرم میشوند، پس انتظار نداشته باشید که فیت کفش خیلی تغییر کند. در رویه های مواد مصنوعی، پارچه های سوراخدار، کمی بیشتر از پارچه های ساده باز میشوند. بعضی از مواد مصنوعی قابلیت تنفس دارند و عرق پا را به بیرون کفش منتقل میکنند.
قالب ماهیچه کفش صخره نوردی
قالب ماهیچه کفش (Last) یک مدل شبیه پا است که کفش را روی آن میسازند. ارتفاع و حجم قسمت روی پا در کفش، و ابعاد و پهنای پاشنه و پنجه را قالب مشخص میکند. اغلب کفش های صخره نوردی بصورت slip-lasted قالب زده میشوند و تعداد کمی نیز بصورت board-lasted.
slip-lasted: کفش هایی که به این روش تولید میشوند حساسیت بیشتر و میزان سختی کمتری نسبت به کفش هایی دارند که به روش board-lasted تولید میشوند. این دسته از کفش ها بطور معمول کفی ندارند و سختی خود را از لایه میانی زیره میگیرند که روی لایه بیرونی زیره قرار میگیرد.
board-lasted: میزان سختی کفش های این دسته نسبت به کفش های slip-lasted بیشتر است. این کفش ها در ازای از دست دادن بخشی از حساسیت، معمولاً راحت ترند و میتوانید کل روز آنها را به پا داشته باشید.
ادامه این مطلب را در قسمت دوم این مقاله بخوانید.
